Echogarden. Een app creëert een snoezelruimte voor school in Bali
Jolien Verschaeve studeert Toegepaste Informatica, maar engageert zich ook in het jeugdwerk. En zin in avontuur heeft ze ook. Ze combineerde dit allemaal tijdens haar stage in Bali en zo ontstond Echogarden: een applicatie voor leraars zodat die makkelijk een snoezelruimte kunnen opzetten.
In februari 2025 vertrok Jolien op een zogenaamde Noord-Zuidstage: een stage bij een partner van UCLL in het zuiden met een duidelijk sociaal aspect. Jolien ging aan de slag bij Foundation CIMD, dat in Indonesië zorgt voor kansarme en gehandicapte kinderen. CIMD beheert een weeshuis, een school en een fysiotherapiecentrum.
Deze Noord-Zuidstage gaf me de kans om persoonlijk iets te betekenen: ik wil mijn talent inzetten voor een doel dat me na aan het hart ligt.
Van Digital Experience tot snoezelruimte
Jolien koos binnen TI voor de keuzerichting Digital Experience waar de nadruk ligt op gebruiksvriendelijke interfaces en gamification. En dat kwam van pas. “Mijn eerste opdracht bestond erin om de website van de organisatie onder handen te nemen. Na enkele weken was ik daar mee rond. Ondertussen gaf ik ook Engelse les en had ik al heel wat kunnen observeren: er waren zeker nog andere noden.”
De instelling zocht naar een prikkelarme setting waarin leraars jongeren konden begeleiden. Maar er was geen geschikt lokaal en materiaal daarvoor is ook duur. Daarom begon Jolien aan de ontwikkeling van een app. Met een laptop en een beamer kan een leraar of begeleider dan makkelijker een flexibele snoezelruimte creëren.
Interculturele verschillen
“Omdat er geen technisch personeel aanwezig was, ontwikkelde ik de applicatie zelfstandig. Ik koos ervoor om te werken met de game-engine Unity, een belangrijke tool binnen digital experience, maar waar ik toch ook nieuwe onderdelen op eigen houtje moest ontdekken zoals shader graphs. Mijn animaties vlot krijgen was een hele klus, maar met wat online tutorials lukte het wel. Moeilijker was het zoeken van de juiste inhouden. Het confronteerde mij met heel wat cultuurverschillen.”
“Om een zinvolle oplossing te kunnen creëren, werkte ik samen met de lokale leerkrachten en therapeuten. Door te observeren, feedback te vragen en te verblijven in het kindertehuis leerde ik de Balinese cultuur om een applicatie te maken die daar echt bij aansloot.
Ik wilde de rust van een bos gebruiken en maakte een ontwerp met typische bomen die ik ken. Maar de kinderen hier herkenden het niet want ze misten de palmbomen. Zo ook met de gezelligheid van diertjes, zoals een hondje, een konijntje of een kip. Maar een hond is hier meestal een enge straathond, een konijn of kip zijn gewoon om op te eten.”
De organisatie tipte Jolien ook om een onweer toe te voegen. “Veel kinderen hebben schrik van onweer. In het regenseizoen stormt het minstens een keer per week. Deze angst is een storende factor. Ik probeerde dus via een onweerscene in mijn regenwoud om de kinderen deze geluiden en visualisaties met iets rustgevend te laten associëren. Het geanimeerde kind toont dat je niet bang moet zijn.”
Ik koos voor EchoGarden omdat Echo aangeeft dat mijn app reageert op geluid. Zo verschijnen er bijvoorbeeld bubbels bij het aquarium. Op deze manier is de applicatie interactief. En Garden verwijst naar de vele rustgevende natuurelementen: vissen, de oceaan, wolken, vlinders, ...
Met open vizier
Jolien is niet aan haar proefstuk. Ze heeft heel wat ervaring als monitor in het jeugdwerk, o.a. voor Kazou. Tijdens haar secundaire school verbleef ze een half jaar in Nieuw-Zeeland. Voor haar vertrek naar Bali verdiepte Jolien zich in de Indonesische taal.
“Niet alleen de taal of de keuken verschillen erg. Het was ook wennen om alle kinderen blootsvoets te zien lopen of om met je handen te eten. Omgaan met kinderen die je niet begrijpt is niet eenvoudig, maar soms volstaat een knuffel, een vuistje of een dansje. Alles lijkt veel losser hier. Men stelt minder strakke verwachtingen en lijkt opener. Wat ik ook niet wist is dat vanuit de reïncarnatiegedachte van het Hindoïsme een handicap gepercipieerd wordt als een straf vanuit een vorig leven. Dat inzicht kwam hard aan.”
“Zo’n stage moet je best aanvatten met een open vizier. Je mag zeker niet vertrekken met de idee dat je hen iets gaat leren. Ik heb geleerd dat je moet kunnen loslaten: wat voor ons normaal is, is dat voor anderen misschien helemaal niet.”
“Door trouw te blijven aan mezelf en open te staan voor nieuwe ervaringen, legde ik waardevolle contacten met mijn collega’s en de kinderen. Mijn doel motiveerde me om over mijn zenuwen heen te geraken: met mijn IT-kennis een positieve impact maken.”
Ik hou heel mooie herinnering over aan dit verblijf. Je geeft, maar je krijgt alles dubbel terug.
Jolien wil met het geld van de Moving Minds Award in de school een lokaal uitrusten met verduisterende gordijnen, zodat de snoezelruimte nog meer vorm krijgt.
Ondertussen kreeg Jolien een contract aangeboden bij Cegeka.
