Verhalen Bachelor Orthopedagogie

Ik heb altijd al geweten dat ik wilde werken met mensen. Voor mij is het belangrijk om in de sociale sector te kunnen werken mét mijn hoofddoek aan. Na een lange zoektocht heb ik de opleiding orthopedagogie ontdekt en heb me zonder twijfels ingeschreven voor deze opleiding. En het heeft geloond: omdat je hier wordt geaccepteerd om wie je bent. Er wordt niet naar je uiterlijk, afkomst, sociale status ... gekeken: elke mens is de moeite waard! Iedereen krijgt daarom evenveel kansen om zich te ontwikkelen tot een professionele begeleider.

In de maatschappij wordt niet altijd op een positieve manier gesproken over kinderen met gedragsproblemen, jongeren met een beperking of in een moeilijke gezinssituatie. In de opleiding leerde ik echter dat deze kinderen en jongeren met de nodige ondersteuning tot grootse dingen in staat zijn. Als je inspeelt op hun mogelijkheden en op maat van hen werkt, vergroot hun zelfvertrouwen. Dat mogen ervaren als praktijkgerichte orthopedagoog, geeft ontzettend veel energie!
De kennis die we aangereikt kregen over de verschillende doelgroepen, gesprekstechnieken die we in de opleiding aanleerden, het maken en uitvoeren van allerlei handelingsplannen… zetten me op weg om met de cliënten aan de slag te gaan en hen uit te dagen om nieuwe stappen te zetten. Zelf leergierig en ondernemend zijn, zijn daarbij een must: zo ontwierp ik voor kinderen in mijn stageklas een soort hometrainer zodat de kinderen voldoende konden bewegen. Mijn actie zette deze kinderen letterlijk aan tot actie! Wanneer wij als praktijkgerichte orthopedagoog  niet ondernemend ingesteld zijn, zullen onze cliënten dan vaak ook letterlijk en figuurlijk stil blijven staan.

Een maand nadat ik afgestudeerd was, kon ik aan de slag als pleegzorgbegeleidster bij Pleegzorg provincie Antwerpen, waar ik tot heden nog steeds elke dag met enorm veel zin, passie en motivatie aan de slag ga met gezinnen, kinderen en jongeren.
Ik ben ervan overtuigd dat de verscheidenheid aan doelgroepen waarmee je kennis maakt tijdens de opleiding, het praktijkgericht werken, het kansen krijgen om te groeien en jezelf te leren kennen als persoon en als praktijkgerichte orthopedagoog  een enorme bijdrage hebben geleverd om op een positieve, zeer geëngageerde manier in het werkveld te staan.
Naar mijn aanvoelen biedt de opleiding een mooi totaalpakket waar theorie en praktijk, maar ook creativiteit en persoonlijkheid centraal staan. Een echte aanrader? Ik zeg volmondig JA!

Eens mijn diploma behaald, ging er een waaier aan mogelijkheden voor mij open. Ik kreeg er een stevige basis door, waarmee ik in verschillende jobs ervaring kon opdoen: bijzondere jeugdzorg, forensische psychiatrie,… Ik werd zelfs nationaal coördinator van een overheidsproject voor kansengroepen.
Nu ben ik hulpverlener bij Slachtofferhulp. Ik begeleid er personen die slachtoffer werden van zedenfeiten of partnergeweld en nabestaanden na een dodelijk verkeersongeval, zelfdoding, moord of ramp. Ik zorg voor langdurige psychische begeleiding en help mensen tijdens de verwerking van trauma’s of tijdens hun rouwproces. Ik begeleid ook groepen, zoals bv. tijdens een debriefing na een bankoverval of gijzeling. Ik verzorg intervisie bij de politie, over de erg schokkende ervaringen die zij meemaken en hoe ze slecht nieuws bij de mensen moeten gaan melden.
Orthopedagogie heeft mij de nodige knowhow en zelfvertrouwen gegeven. Als je in je hart voelt dat je een hulpverlener bent, dan is deze opleiding de place to be.

In het tweede jaar van de opleiding orthopedagogie kan je kiezen om erop uit te trekken met mensen die je nog niet zo goed kent. Dat was een hele uitdaging voor mij! Vaak ben ik immers wat teruggetrokken, maar toch heb ik mij volledig kunnen laten gaan tijdens deze week. Niet alleen wanneer alles goed ging, ook wanneer het wat minder ging, ben ik mezelf kunnen blijven. Ik moest vaak het laatste streepje kracht in mijn lichaam aanspreken. Maar dankzij mijn klasgenoten heb ik doorgezet en van alle activiteiten genoten. Met een voldaan gevoel ging ik terug naar huis, zelfs een beetje triest omdat deze week was gedaan, want die onbekenden zijn vrienden geworden. Als ik deze week in één woord moet beschrijven, is dit wel “grensverleggend’.’

In mijn eerste jaar heb ik aan stage gedaan in buitengewoon lager onderwijs. Als student had ik vooroordelen over personen met een beperking, maar door de werkplek is mijn beeld heel snel veranderd en stelde ik mij open voor “het anders zijn” van mensen. Daarom vind ik de stage een belangrijke ervaring om in contact te komen met verschillende doelgroepen. Het is vooral leuk als je ziet dat je vorderingen maakt met een cliënt, dit geeft veel voldoening. Het is belangrijk dat je steeds vanuit de persoon denkt en zorg op maat aanbiedt. Dit is waar het om draait bij het opvoeder zijn. Ik heb ook stage gedaan bij gedragsmoeilijke jongeren. Ik moest zorgen voor een vrijetijdsaanbod en hen begeleiden in het dagelijks leven. Dit was voor mij de leukste werkplekervaring, omdat ik echt met de jongeren kon bezig zijn en een band kon creëren. In mijn derde jaar vertrok ik naar Ierland, waar ik op een zorgboerderij werkte met volwassenen met een mentale beperking. Hierdoor ben ik met verschillende doelgroepen in contact gekomen en wist ik duidelijk welke richting ik later wou uitgaan.

Tal van leuke herinneringen houd ik over aan de opleiding orthopedagogie. De diversiteit van de vakken maakte elk opleidingsjaar boeiend. Ook werd er ieder jaar gewerkt rond bewustwording van je eigen ik. Dit heeft mij meer inzicht en zelfvertrouwen gegeven. Daarnaast was er in de school ook een goed evenwicht tussen theorie en praktijk. Daardoor wist ik na het afstuderen waar mijn plaats lag in het werkveld. Nu werk ik reeds 2,5 jaar voor Wiric vzw, een voorziening voor volwassen personen met een verstandelijke beperking.

Aangezien ik een sociaal en hulpvaardig persoon ben en de UCLL over een uitstekende reputatie beschikt, was het voor mij volstrekt logisch om voor de bacheloropleiding orthopedagogie te kiezen. De menselijkheid en warmte van de (praktijk)lectoren en medestudenten zullen me altijd bijblijven, alsook de kritische bril waarmee ik naar alles heb leren kijken, inclusief mezelf. Sinds ik ben afgestudeerd, heb ik voornamelijk gewerkt in de bijzondere jeugdzorg. Na een aantal tijdelijke opdrachten ben ik terecht gekomen in leefgroep equipe van vzw Mariahuis, waar ik werk met adolescente meisjes.

Ik heb prachtige herinneringen aan mijn opleiding. Ik vond het fijn dat de (praktijk)lectoren dichtbij ons stonden om ons te steunen, te motiveren en veel dingen bij te leren. Praktijkervaring en theorie in een mix is een must. Doorheen de jaren zie je jezelf groeien. Je ziet je als persoon veranderen, maar je groeit bijvoorbeeld ook in je verslaggeving. Je krijgt “diepgang” in je verslagen. Een woord dat ik in de 1ste jaren veel hoorde maar minder begreep.
Het zijn drie jaren van mijn leven die ik nooit meer zal vergeten. Het was intensief maar onvergetelijk. Na mijn opleiding ben ik direct aan het werk gegaan in een leefgroep met personen met een mentale beperking. Ik vloog zo van de ene interim naar de andere. Ik mocht proeven van de volwassenenwerking en nadien de jongerenwerking. Het toffe aan de job als opvoedster is de grote diversiteit die ons diploma omvat. Leefgroep-begeleidster is mijn passie; ik voel me een begeleidster met een groot hart en veel leergierigheid om up-to-date te blijven in de problematieken. Momenteel ben ik in een contract gestapt als coördinator van een kinderopvang. Ik heb twee kinderdagverblijven onder mijn vleugels en coördineer het team. Dit betekent dat ik de leider ben van de teamvergaderingen die wekelijks gebeuren, uurroosters maak, inschrijvingen doe van de kinderen, de ouders informeer, veiligheid bewaar in het kinderdagverblijf enz. Samen staan we sterk en met mijn diploma kan ik veel kanten uit. Elke dag is gewoon een verrassing als je met mensen werkt. Spring met beide voeten in de opleiding en je zult prachtige stappen zetten!