Innovatief onderwijs

Door praktijksituaties na te bootsen in een zo realistisch mogelijke setting met levensechte hoogtechnologische poppen leer je - in een veilige leeromgeving – hoe je met concrete en vaak moeilijke patiëntensituaties omgaat. Hierbij zijn zowel kennis, inzicht, vaardigheden als een professionele houding van belang. Het simulatieonderwijs is een passende voorbereiding op je stage en helpt je om de overstap naar de praktijk te maken.

Binnen de opleiding verpleegkunde wordt voor de lessen communicatieve vaardigheden beroep gedaan op simulanten. Dit zijn vrijwilligers die een zo realistisch mogelijke patiëntenrol neerzetten. Een absolute meerwaarde in je opleiding!

De voortgangstoets is een unieke database van 5000 vragen, die je op elk moment kan gebruiken om je parate kennis van diverse inhouden te testen. Zo weet je onmiddellijk waar je moet bijsturen.

Onze leerzorgcentra (LZC) zijn een mooi voorbeeld van samenwerkingsverbanden tussen UCLL en werkveldpartners. Een LZC is een afdeling in een zorgvoorziening waar leren en zorg beter op elkaar worden afgestemd. Een leerzorgspecialist en een stagecoach ondersteunen je hierbij. Zo creëren we een krachtige leeromgeving waarin je een breed spectrum aan competenties ontwikkelt.

Bij Hogeschool UCLL zetten we graag mensen en ideeën in beweging. Als student krijg je volop de kans om jezelf te ontwikkelen, onder meer door zelf projecten vorm te geven. Onze studenten kijken met een open geest naar de toekomst en leren om overal mogelijkheden te zien om de moving minds-vibe te verspreiden.
Hieronder kan je 4 mooie moving minds projecten bekijken, die tot stand zijn gekomen vanuit het opleidingsonderdeel 'Challenge your Talents'.

Project Loss (loneliness sensitization) van laastejaarsstudenten Verpleegkunde, campus Genk.

Zij kregen van het Ziekenhuis Oost-Limburg (ZOL) de opdracht om eenzaamheid binnen het ziekenhuis aan te pakken. En het werd een succes. Zo wonnen de studenten dit voorjaar maar liefst 2 Inspire Health&Care awards.

LOSS bevat een e-learning voor zorgverleners. Deze e-learning maakt zorgverleners bewust van de aanwezigheid van eenzaamheid en de gevolgen hiervan. Hiernaast wordt een implementatie van een (bestaand) meetinstrument in het elektronisch patiëntendossier voorgesteld, om eenzaamheid vroegtijdig te kunnen detecteren.

(Betrokken studenten: Vanessa Borghs - Laura Bijnens - Sandy Driesmans - Jana Coenen - Annabel Dewael - Kim Janssens)

Je hebt het je misschien ook al eens huiverend afgevraagd bij een ziekenhuisbezoek: prikken verpleegkundigen met die injectienaalden zichzelf soms niet? En is daar niets op te vinden? Vijf laatstejaarsstudenten bachelor Verpleegkunde vroegen het zich ook af, en ontwikkelden Sharpy.

Volgens Vanessa Neubourg, één van de studenten gebeuren ongevallen helaas nog te vaak: “Prikongevallen gebeuren door het recappen van de naald, de naald in een nierbekken van de patiënt of op de matras te leggen of door zelf met de naald rond te lopen. Prikongevallen veroorzaken veel persoonlijk leed. Bovendien veroorzaken ze een hoge financiële kost. Tijdens ons projectwerk gingen we de uitdaging aan hier iets op te vinden.” Hoe en wat leer je in onderstaande filmpje.

“Zelf ben ik als kind weinig in het ziekenhuis geweest. Maar tijdens mijn stage bij het slaaplabo merkte ik dat sommige kinderen panikeren als we met onze apparaten aankomen.” Jante Hoefnagels van de bachelor Verpleegkunde liep tijdens haar vierde jaar stage bij het Centrum voor slaap- en waakstoornissen van het UZ Leuven. Daar pakte ze die kinderangst aan. Je komt er alles over te weten in dit filmpje.

Het werk van Jante werd heel positief onthaald door het diensthoofd Johan Mertens. Ze mocht het presenteren aan Prof. Buyse, diensthoofd van het centrum. “Ik was heel verrast dat de dokters en verpleegkundigen mijn idee zo goed onthaalden. Ik maakte alleen maar een prototype, maar ze willen het verder uitwerken en doortrekken naar andere diensten.” Niet verwonderlijk dus dat Jante, meteen aangeworven werd door het slaaplabo van het UZ. Ondertussen studeert ze in avondschool ook nog eventplanning. Een ondernemend bijtje.

“Het belangrijkste is dat we iets concreets gerealiseerd hebben.” Daarover zijn Marth, Eva, Julie, Cindy en Arne, de vier verpleegkunde en elektronica bachelorstudenten van het project Sensear, het roerend eens. Ze ontwierpen én fabriceerden armbanden die dove kinderen kunnen prikkelen om te bewegen. Sense + ear, dus:

Ze leerden elkaar kennen tijdens het interdisciplinair project Techniek in de Zorg. Het Koninklijk Instituut voor Doven en Spraakgestoorden (KIDS) in Hasselt was op zoek naar een hulpmiddel voor de lessen ritmiek. De studenten Verpleegkunde zochten uit hoe muziek kinderen met een auditieve beperking op een alternatieve manier kan prikkelen. Na een literatuurstudie, interviews met experten en heel wat observaties bij KIDS weerhielden ze vier alternatieven: geur, visuele stimulering, tactiele prikkeling en betekenis geven aan geluid. Julie: “Tijdens het vooronderzoek exploreerden we de wereld van dove kinderen. We leerden het belang van mimiek en duidelijke articulatie.” Samen met Arne bekeken ze hoe ze een gebruiksvriendelijk instrument konden ontwikkelen. Arne: “We hadden heel wat ideeën, zoals een T-shirt met LED’s of een vloertegel die trilt. Alleen moest het bruikbaar zijn in klasverband. Uiteindelijk kozen we voor een ‘wearable’, een soort van armband die prikkels naar de huid stuurt en licht geeft.” We konden het verschil maken.