“Toen ik in het zesde jaar van het secundair onderwijs zat, overleed mijn meter aan kanker. Tijdens haar begrafenis liet ze een brief voorlezen waarin ze uitdrukkelijk haar verpleegkundige bedankte, die een belangrijke impact had gehad op haar laatste levensdagen. Tot daarvoor had ik, net als zoveel andere laatstejaars, nog niet echt een idee welke hogere studies ik wilde aanvatten, maar op dat moment kwam de klik: op zo’n manier écht een betekenis hebben voor iemand anders, dat wil ik ook. Vandaar koos ik ook voor een specialisatie in oncologie. Dat je in een knelpuntberoep terechtkomt, waarin het doorgaans niet moeilijk is om werk te vinden, is natuurlijk meegenomen. Maar wat ik veel belangrijker vind is, opnieuw, dat ik na mijn afstuderen wellicht een onmiddellijke impact zal hebben op iemands leven.”